U međuratnom periodu, celokupno stručno školstvo je imalo podređen položaj, a naročito su bile potcenjene šegrtske škole u kojima je bilo zapostavljeno opšte i prirodno-naučno obrazovanje, a prenaglašeno praktičko pripremanje kadrova. Sam položaj učenika u privredi, tzv. šegrta kod privatnih trgovaca, ugostitelja i zanatlija je bio izuzetno težak.
Zahvaljujući bogatoj tradiciji i razvijenosti zanatstva, trgovine i ugostiteljstva u Srbobranu je bio znatan broj učenika u privredi – šegrta (krojači i ćurčije su na primer već početkom 19. veka imali svoje cehove). Usled toga je u Srbobranu postojala Niža stručna (šegrtska) škola.
Prema dostupnim podacima, 1901. godine je broj učenika (šegrta) na izučavanju zanata bio 172, dok je u međuratnom periodu bilo između 250 i 300 učenika.
Zbog njihovog socijalnog položaja, među učenicima u privredi u Srbobranu između dva rata, bio je razvijen napredni omladinski pokret. Organizovani su u svoja udruženja kao što su „Trgovinska omladina” i „Zanatska omladina”, a uspešno su razvijali i svoj kulturni (dramski amaterizam) i sportski život (fudbalski klubovi „Trgovački” i „Jedinstvo”).
Njihov patriotizam dolazi do izražaja nakon izbijanja Drugog svetskog rata kada se cela generacija dobrovoljno javlja u jugoslovensku vojsku. Mnogi od njih su postradali u borbi ili u fašističkim zatvorima, tako da se od najboljih bivših učenika u privredi malo ko od njih vratio kući živ.
Posle Drugog svetskog rata, nacionalizacijom privatnih trgovinskih i ugostiteljskih radnji, kao i razvitkom industrije, dolazi do smanjenja broja učenika u privredi. Odlukom Skupštine opštine Srbobran, Škola učenika u privredi je ukinuta 1. septembra 1967. godine.
U vreme svoga postojanja i obavljanja svoje delatnosti, Škola učenika u privredi u Srbobranu, imala je između dva rata i posle Drugog svetskog rata do svog ukidanja, u proseku 3-5 odeljenja, retko više, i to I-III razreda.
(Izvor: dr Radoslav Subić, Obrazovanje i vaspitanje u opštini Srbobran 1703-1983, Novi Sad, 1984.)
