Prema izveštaju Eparhije bačke, u Turiji je osnovana parohija 1730. godine, što znači da je morala postojati i crkva gde se služba održavala. Svakako, to nije bila nekakva ugledna građevina od tvrdog materijala, nego pletara (šindra).
Posle nekoliko decenija, oko 1750. godine, crkva je preseljena bliže tadašnjem centru sela i tu je postojala više od 90 godina, sve do razaranja 1849. godine. Nemajući crkvu, aprila 1850. godine u dvorištu Jovana Vujića, je sagrađena daščara u kojoj su do 9. decembra 1851. godine sva crkvena pravila obavljana.
Godine 1851. obnovljena je porušena crkva, s tim da je produžena 2,5 hvata, a 2,5 šuha povišena. Po završetku obnove, osvetio ju je Pavle Stamatović, protoprezviter novosadski 9. decembra 1851. godine. U daljem periodu hram je zadržao isti izgled.
Objekat je pod zaštitom države kao kulturno dobro.
Ikonostas je radio akademski slikar Jovan Klaić. U knjizi Popis slikarskih i vajarskih dela u društvenom posedu i privatnoj svojini na području Bačke VI, 1986, u izdanju Društva muzejskih radnika Vojvodine, Sekcija istoričara umetnosti, navode se umetničke vrednosti:
„Prestone ikone: Sv. Nikola; Bogorodica; Hristos; Sv. Jovan Krstitelj.
Dveri: Sv. Dimitrije (severne); Blagovesti (carske); Sv. Georgije (južne).
Ikone iznad dveri: Hristos budi zaspale apostole na Maslinskoj gori (nad severnim); Tajna večera (nad carskim); Molitva u Getsimanskom vrtu (nad južnim).
Praznične ikone: Rođenje Hristovo; Vaskrsenje Hristovo; Krštenje; Vaznesenje; Sretenje; Vaskrsenje Hristovo.
Centralna ikona: Sveta Trojica.
Apostoli, bočno od Raspeća, po šest sa svake strane: Matej; Jovan; Andrej; Petar; Pavle; Simon; Vartolomej; Luka; ostali se ne mogu prepoznati.
Raspeće; Bogorodica; Sv. Jovan Bogoslov.
Ispod u medaljonu: Svevideće oko.
Pevnice: severna – Sv. car David; južna – Sv. Damaskin.
Bogorodičin tron: Bogorodica sa Hristom.
Ispod u ovalu: Susret Marije i Jelisavete.
Arhijerejski tron: Sv. Jovan Zlatousti, u d.d.u. Klajić J. (godina nečitka), pretpostavljam da je 1883, jer te godine i umire, te ga brat, koji je bio sveštenik u Turiji, sahranjuje na turinskom groblju.
Zidne slike – I svod: Bog Savaot, sa jevanđelistima u uglovima. Ispod Mateja, sign. A.A. Mikulić 1931. Mislim da je Mikulić samo obnavljao kompoziciju, a da ju je radio J. Klajić.
Pokretne ikone: Hristos na prestolu, u d.d.u. Medurić S., a u l.d.u.: priložnici i godina 1959; Sv. Sava, ulje na platnu, u d.d.u.: M. Šelaumov 924; Autoportret episkopa Irineja Ćirića, ulje na platnu, bez signature.
Celivajuće ikone (srodne): Vaskrsenje Hristovo; Vavedenije; Rođenje sv. Jovana Krstitelja; Uspenije Bogorodice; Sretenije; Car Konstantin i carica Jelena; Usekovanije sv. Jovana Krstitelja; Prenos moštiju sv. Nikole; Sv. Stevan; Tomino neverstvo, ulje na drvenoj podlozi, 37h26, XIX v. dobar rad, ali premazivan.”
Među istaknutim sveštenicima na parohiji u Turiji, na prvom mestu treba spomenuti Jevrema Jakovljevića, koji je u Turiji bio paroh od 1844. do 1874. godine. Učesnik je Majske skupštine u Sremskim Karlovcima 1848. godine kao delegirani predstavnik Turije. Bio je potpredsednik mesnog pododbora. Jedan je od osnivača Čitaonice u Turiji i prvi njen predsednik.
Zatim, Mihajlo Čolić, paroh turijski za vreme narodnog pokreta 1848/49. godine, bio je izabran za predsednika mesnog pododbora najviše lokalne vlasti za vreme Revolucije. Petar Čolić, Mihajlov sin, bio je dopisnik beogradskih listova za vreme Revolucije, školski nadzornik, osnivač večernjih škola, član uprave Ujedinjene omladine srpske. Vasilije Jojkić, rođen u Turiji 1866. godine, paroh u Turiji 1898-1932. je bio hroničar sela.
(Izvor: urednik prof. dr Veselin Lazić, Seoske i salašarske crkve u Vojvodini, PČESA, Novi Sad, 1998. str. 253-255.)
